Bir küçük oda,
Sevgilerim içindee
Kilit vurmuşum kapısına,
Çaresiz aşk, eli kolu bağlanmış
Nöbete duruyor dışarda..
Hep aradım durdum yaşamım boyunca
Bu yüzlerin içinde hiç mi ?
İNSAN yok ?
Sessizlik Yeter İçimdeki Sesi Duymaya
Ne kadar uzaksın baba,
Yüreğinde öyle
İyi geceler dediğin şarkı vurgun yedi
Bende yedim, Üzülme..
Çığlık Çığlığa Susuyorum..
Suskunluğumda Gizli Hüzünlerim ..
Ölümü göze aldık ya sevgili, aşk gülecek artık bize..
Senin arayışların benim çağrılarımdı belki
Köhne hayatın dar çemberinde bizi bir araya getiren..
Hani olmaz zamanların bir yerlerine sıkışıp kalan
Çığlıklarımızdı belki de bizi birbirimize fark ettiren..
“ Senden önceki hiçbir mutluluk senin gözlerin kadar anlamlı değilmiş meğer...”
zaten değil midir ki gözler , bakış ve 1 gülüş insanı aşık eden ? ?
birini güldürmek kolaydır,
ama o gülüş ne kadar gerçekçidir orası meçhul..
KaLbimde ReSmin soLmadı...
Tutuşturum uCunu yanmadı...
GözLerimde HayaLin takıLı kaLdı...
DöN
Artık DaYaNaMıYoRuM...
''kendini yok edişlerini dinliyorum
!...susuyorum...!
susuşlarımın öznesi
!...sen...!
oluyorsun hep''
eLLeRiNLe YaKTıĞıNı ; GöZYaŞLaRıNLa SöNDüReMeZSiN..!
Sızlar içim.. Ahh hatıralar bende..
Bilmem niçin.. Aklım o ılık tende...
Belki de bu dünya ba$ka bir gezegenin `cehennem`idir.
Ya Sen, Yada Bir Ömür Boyu Yalnızlık...
0 yorum:
Yorum Gönder