Lif Gibi YaLnızım...Ne Esrem Var;Ne Ötrem...Ne Beni Durduran Bir Cezmim;Ne Bana Ben Katan Bir Şeddem;Ne ELimi Tutan Bir Harf...Ne AnLam Katan Bir Harekem...
KaLaKaLdım SayfaLar Ortasında;Bir Okuyan BekLedim...GöLgesini istedim Bir Dostun Med Gibi...
Yine YaLniz KaLdım....
Aynı eLif Gibi....
Bir avuç renktim oysa ki
Sana geldim
Kaybettim Gamze'yi
Özür dilerim..
Hangi tükenmez kalem tükenmeden yazabilir acaba benim acılarımı?
Hangi şair anlatır mısralarında, kimseye duyuramadığım sessiz çığlıklarımı?
Ve hangi şarkı seslendirir, benim nefrete dayalı, prangalara vurulmuş kalbimin feryatlarını?
“Aşk iğnesiyle dikilince bir dikiş, kıyamete kadar
sökülmez imiş.
Aşk ile insan elbet güneşe benzer ve aşksız gönül misali taşa benzer
Hayatı aşka bölünce aşk çoğalır;
bütün hayatları toplasan geriye Aşk kalır….”
Aşkı anlatmak
Sen yine sükutu giyin yar!
Dilersen hiç konuşma.
Ben kelamlarımı çürüttüm yolunda.
Çarpsada bir tokat gibi yüzüme, her harfi yoluna heceledim.
Ve bilesin üstüne aşkı giydirdiğim,
Söz verdim ben bu yüreğe,
Hiçbir harfi sensiz bir cümleye kurban etmedim!
0 yorum:
Yorum Gönder